
Lękowy, bezpieczny, unikowy: jaki styl przywiązania reprezentujesz?
Styl przywiązania to koncepcja z dziedziny psychologii. Opisuje sposób, w jaki ludzie nawiązują i utrzymują relacje z innymi. Podstawą teorii przywiązania jest przekonanie, że nasze wczesne doświadczenia z opiekunami w dzieciństwie kształtują wzorce, które wpływają na nasze relacje w dorosłym życiu. Teoria ta została rozwinięta przez Johna Bowlby’ego.
Lekcja samoakceptacji. Jak pokochać siebie?
Style przywiązania
Bezpieczny styl przywiązania
Osoby z bezpiecznym stylem przywiązania czują się komfortowo zarówno z bliskością, jak i autonomią w relacjach. Ich wczesne doświadczenia z opiekunami były pozytywne – rodzice byli dostępni, reagowali na potrzeby dziecka i okazywali wsparcie.

Lękowy styl przywiązania
Osoby z tym stylem przywiązania mają silną potrzebę bliskości, ale jednocześnie obawiają się odrzucenia. W dzieciństwie ich opiekunowie byli nieprzewidywalni – czasami reagowali na potrzeby dziecka, a czasami je ignorowali. W dorosłości może to prowadzić do nadmiernej zależności emocjonalnej, zazdrości i trudności z zaufaniem.
Unikowy styl przywiązania
Osoby unikające bliskości wykształciły w dzieciństwie mechanizm unikania. Ich potrzeby emocjonalne były często ignorowane lub minimalizowane przez opiekunów. W dorosłości mogą mieć trudności z budowaniem głębokich relacji, unikać bliskości emocjonalnej i dążyć do niezależności za wszelką cenę.
Zdezorganizowany styl przywiązania
Ten styl przywiązania charakteryzuje się połączeniem lęku i unikania. Wynika z doświadczeń dzieciństwa, w których opiekunowie byli źródłem zarówno opieki, jak i strachu (np. z powodu przemocy lub zaniedbań). Osoby z tym stylem mogą mieć chaotyczne podejście do relacji, przeżywać trudności z regulowaniem emocji i przejawiać sprzeczne zachowania.
A jednak! Gwiazda programu ,,Love is blind” jest w związku z byłym Avril Lavigne!
Sonda

Często odczuwasz lęk w codziennym życiu?
Skąd biorą się style przywiązania?
Styl przywiązania kształtuje się przede wszystkim w pierwszych latach życia i wynika z interakcji dziecka z opiekunami. Zrozumienie swojego stylu przywiązania może pomóc w rozwijaniu zdrowszych relacji z innymi. Co więcej, choć style przywiązania są ukształtowane we wczesnym dzieciństwie, nie są one niezmienne. Dzięki terapii, samoświadomości i doświadczeniom można je zmieniać na bardziej bezpieczne.